Είναι σίγουρο πως ο κυριότερος λόγος που υποφέρεις, είναι γιατί είσαι ανολοκλήρωτος. Γίνε όλα όσα είσαι. Αγκάλιασέ τα. Μη σταματάς όμως εκεί. Ίσως να πεις, «φαίνονται πάρα πολλά», συνέχισε όμως, μη σταματάς, γιατί αυτή είναι η λειτουργία της ζωής: ν' ανακαλύπτουμε καινούργια μάθηση, καινούργιες ικανότητες,μια νέα δημιουργικότητα.
Αν όμως θέλεις ν' αλλάξεις πιο γρήγορα, πιο μαγικά, πρέπει να αλλάξεις το «εγώ» και να το διευρύνεις σε «εμείς». Πρέπει να περιλάβεις κι εμένα μέσα. Βαρέθηκα στ' αλήθεια αυτή τη γενιά του «εγώ», το ίδιο νομίζω ότι συμβαίνει και με σένα...
Ας φύγουμε, μέσα σ' ένα φιλί,για έναν άγνωστο κόσμο… Τρίτη 18 Ιουνίου 2013
Φοβόμαστε να ζήσουμε κι ακόμη πιο πολύ φοβόμαστε να πεθάνουμε. Κατηγορούμε το παρελθόν, λατρεύουμε να κατηγορούμε το παρελθόν, κι όλο τον κόσμο της εποχής εκείνης, αλλά νιώθουμε ανίκανοι να κάνουμε κάτι για το παρόν ή το μέλλον. Βλέπουμε τους άλλους με καχυποψία κι ακόμη πιο πολύ τον εαυτό μας. Έχουμε ξεχάσει πώς
ν' ακούμε την εσωτερική φωνή μας. Δε συντονιζόμαστε μ' αυτό που έρχεται από μας. Χάνουμε το παρόν, το αφήνουμε να μαςξεφεύγει.
Δεν ξέρουμε ότι δική μας είναι η επιλογή, ότι μπορούμε να επιλέξουμε τη χαρά! Μας λείπουν οι στόχοι και δεν καταλαβαίνουμε γιατί ζούμε. Ποτέ δε ρωτάμε τον εαυτό μας: «Τι κάνω εδώ τώρα;» Ο ρόλος σου στον κόσμο είναι απλώς να πιάνεις τόπο;
